Dag 9: van Fort William naar Glasgow

Vrijdag 6 mei 2022

Is het vandaag nog de moeite om iets te schrijven? Zeker.

Wat ooit begon als een idee op tafel tijdens het keteleten zo’n 2 jaar geleden, is mooier geworden dan we alle vier ooit hadden durven dromen. 

Vandaag worden we wakker in een roes, niet alleen een roes van euforie, maar ook een beetje van iets teveel gezelligheid. Werkelijk alles kwam bij elkaar in de pub gisteren. Woorden kunnen niet omschrijven hoe perfect die avond was. 

We douchen wat, kleden ons aan en lopen door Fort William. De rust is wedergekeerd in de straat die gisteren eerst onze modderige wandelschoenen en later onze danspantoffels moest ondergaan. We komen veel (nieuwe) vrienden van de avond tegen en lachen om wat we hebben beleefd. 
 

Op tijd naar het station, want we hebben een prachtige treinrit voor de boeg. Als we zeggen prachtig, dan bedoelen we dat ook. Misschien wel de mooiste treinrit ooit. 

Onze reisleider zit kwispelend achter het raampje te kijken naar alles wat aan ons voorbij raast. Het ene niet uit te spreken dorpje na het andere. Valleien zonder tekenen van leven (maar met wél een station) en bergen, bossen en meren. We genieten met volle teugen van het prachtige Schotland. We zijn alle vier verliefd geworden op dit indrukwekkende stukje wereld. 

De treinreis duurt niet minder dan 4 uur. Dat lijkt lang, maar het besef dat we nagenoeg dezelfde route in tegengestelde richting hebben afgelegd in 7 hele dagen, maakt het toch nog een bijzonder snel ritje. 
 

Aangekomen in Glasgow snel naar ons hostel. Exact acht jaar geleden zaten we hier ook en proosten we op onze Dolf, die traditie houden we er graag in.

Het hostel is er niet bepaald sfeervoller op geworden, maar die sfeer gaan we hier ook niet zoeken. Naar goed ketel-gebruik gaan we vliegensvlug de stad in. Allereerst om een aandenken te regelen. Dat blijkt moeilijker dan gedacht, dus onverrichter zaken besluiten we om te doen waar we goed in zijn: eten in een pub. Het wordt een Italiaans franchiserestaurant met maar liefst 800 zitplaatsen, goeie voerfabriek en we hebben er nog van genoten ook.

Door naar epische pubs, hoewel langzaam het besef wel komt dat we de ‘best night ever’ al gehad hebben en we redelijk gesloopt zijn. Zelfs de berggeit begint te strompelen. 

We vinden een prachtig etablissement met inpandige brouwerij. Voor £9 per biertje laten we het ons goed smaken.

Dan door naar The Potstill, hèt whiskyzaakje waar we acht jaar geleden al verliefd op zijn geworden. De tijd heeft hier binnen stil gestaan, maar het clientèle zeker niet. Afgeladen volle pub! Heerlijke sfeer, 800(!) prachtige whisky’s, mooi gezelschap, fijne herinneringen opgehaald en gemaakt.

Bij het naar buitengaan pakken we even een energyshot voor dat we verder gaan naar een zaak die we niet kennen; Waxy O’Connors. Wellicht wel de verrassing van de avond, wát een zaak! Alsof je midden in een Harry Potterfilm stapt. Google deze zaak maar eens, of ga er naartoe als je in Glasgow bent. Overal trappen, barretjes, kruip door, sluip door, houtsnijwerken. En live muziek!

Het duurt niet lang of Geoffrey en Sergio ons favoriete anthem inzetten en ketel luidkeels meezingt: On the bonnie bonnie banks of Loch Looooomond! Beter dan dit wordt het vanavond niet, oprecht niet.

De treurnis heeft z’n intrede gedaan in Glasgow. De lak is eraf. Het volk verandert in een menigte wilde dieren dat louter nog heil ziet in poeders, pillen en paddo’s. We voelen ons niet geheel op ons gemak en duiken snel een karaoke-bar in. Daar blijkt eens te meer dat de avond gisteren niet te overtreffen valt. Nog één andere pub dan. Het wordt een iets hippere tent waar lekkere deuntjes vandaan komen. Zodra we binnen zijn en ons eerste biertje bestellen verandert de muziek en de sfeer. Aan alle kanten zien we vreemde gesprekken ontstaan, met vermeende dealtjes. Als ons op redelijk intimiderende wijze door een grote jongeman gevraagd wordt of we undercover politieagenten zijn, kiezen we het hazenpad. 

We duiken de Mac-Donalds in voor een nachthapje, maar ook daar alleen maar rare mensen. De club naast die kwalitatieve restaurant heeft hardstyle avond, dus de stoep is bezaaid met ontblote bovenlichamen en stuiterballen. 
 

Weg hier. Snel het bedje in, morgen lekker naar huis vliegen en knuffelen met onze eigen fijne mensen.